kon ik nog maar....

Vandaag is het 9 jaar geleden dat mn moeder een ''vlinder'' is geworden...
Het was behoorlijk heftig allemaal en het besef wordt nu echt duidelijk.Ik heb het zoveel mogelijk weg gestopt.En het lijkt nu pas echt door te dringen wat er nu werkelijk gebeurd is.Ik ben een poos boos geweest .Maar nu is de kwaadheid weg.Ik wil nu het een plekje geven .En haar van mij zelf ''mogen'' missen.

Ik zou zo graag nog 1 x

Met haar roddelen onder thee drinken
tong uitsteken en gekke bekken trekken als we elkaar passeren
samen ''knutselen''
Diepe gesprekken hebben (en op het eind niet meer weten waar het ook al weer over ging)
''ruzie maken '' zoals wij dat konden(stil zwijgend )
grappen en grollen samen hebben (terwijl omgeving er helemaal niks van snapt)
diertjes redden (omdat we samen alles zielig vonden)
Gewoon even naast haar zitten !!
Wij samen tegen de rest van de wereld!
Nog 1x powergirl tegen elkaar roepen (als het wat minder gaat)

1 keertje nog ......zou zo fijn zijn!!

Mens...stel je niet zo aan!

Al een paar dagen zijn''we'' flink in beweging .

Zaterdag 78  km gefietst(aan 1 stuk)Zondag bij elkaar 83 km.Maandag 5km joggen en bij elkaar 88km gefietst.NIKS mis mee... Maandag had ik toch even een ''down momentje ''Wat ik verschrikkelijk vind is achter iemand fietsen.Ik wil dat gewoon niet... wil vooraan of naast!(zo ben ik... een karakter dingetje :P haha ) .En het gebeurde dus dat ik een poosje achter fietste.Ik had het idee dat'' het gat ''steeds groter werd(achteraf viel dat mee)Maar in mijn ogen gebeurde dat.Ik baalde enorm !! Rij ik daarom elke dag m'n rondje? .Om vervolgens nog steeds de boel niet bij te kunnen houden?.In principe was dat helemaal niet aan de orde ik reed zelfs in de wiel .En ik moest niet vergeten Ten eerste ik had s'morgens 5km ''gelopen''! en ten tweede : er stond een beste wind!


Tegen de avond m'n vaste rondje gereden.Dat ging weer lekker .Waar maakte ik me nou helemaal druk om?..wat maakte het nou uit?Af en toe wil ik iets te veel  kunnen .Ligt een beetje in mn karakter .Ik wil alles perfect doen .En achteraf als ik er over na denk ben ik diep van binnen eigenlijk ook wel trots en tevreden;) (maar het kan altijd meer en beter haha).

En kijk nou naar de tour daar word de ''grote rijder'' toch ook naar voren gebracht door de ''knecht '' ;)haha

Challenge me

Challenge me, label me, it's what people do best.
Categorize me, does that comfort you?
My blood, my body is mine and let me decide who I am.
No lies, no prize, just truth.
My skin is not a book, don't judge me by my cover.
It's not up to you anymore.
I'm not asking your permission.
I am not asking for your advice.
I know who I am, where I belong and who I claim.
Forget your rules, your standards.
My skin may deceive but I know where I come from.
My blood doesn't lie. If you want to know who I am.
Find Out

koken met magic fingers

Sinds kort (2 week)leven mijn pink en ring vinger aan de linkerkant hun'' eigen leven''Nou ja leven ze doen gewoon niet mee!!Hoe en waarom geen idee...Het is heel apart ze hangen er maar wat bij .En als je ze ergens op neer legt gaan ze heel raar krom staan.Als mij dit een paar jaar geleden zou overkomen  was ik al lichtelijk in paniek .Maar nu is het meer zoiets van ''ja hoor daar gaan we weer''En heel gek automatisch past alles zich er ook helemaal op aan.Want ja wat kan ik er ook verder aan doen .Alles gaat wel gewoon door .En ik laat me er ook echt niet door stoppen.En soms moet ik toe geven heeft het ook zijn komische kanten
Sommige mensen zullen het dan niet snappen maar probeer vaak (omdat het soms niet anders is) de humor er maar van in te zien .Ik kan wel treuren maar daar is niemand en zeker ik niet gebaad bij.
Op dit moment vliegen de eieren en dat soort dingen door de keuken heen .Lepels tomatensaus omdat op een of andere manier mn hand de lepel lanceert.Einde van het koken is het soms net of er een bom gebarsten is ..maar heey ik kook wel gewoon zelf!

En niet vergeten de verpakkingen die zo ie zo moeilijk te openen zijn (Hier openen trek je eraan met pijn en moeite scheur je alleen het labeltje eraf).Ik probeer niet eens meer.. messen zijn zeer gewillig!!Maar daar moet je weer mee uit kijken voor je vingers;)

Hoi, ik ben Fibromyalgie!

Mijn naam is fibromyalgie en ik ben een onzichtbare ziekte. Ik ben nu bij jou voor de rest van je leven. Anderen om jou heen zien mij niet. Maar jouw lichaam voelt mij wel. Ik kan je aanvallen wanneer en op wat voor manier ik wil. Ook kan ik voor erge pijn zorgen. En als ik in een goede bui ben kan ik er voor zorgen dat je overal pijn hebt. Weet je nog dat jij met je energie van alles deed en veel plezier had? Wel, ik nam die energie van je weg en gaf je de vermoeidheid er voor terug. Je probeert nu ook nog plezier te hebben, maar ik haal je uit je slaap en geef je er hoofdpijn voor terug!

Ik kan er voor zorgen dat je trilt van binnen en dat je het koud of warm hebt terwijl iedereen zich normaal voelt. O ja, ik kan je ook angstig en depressief maken. Je hebt er niet om gevraagd maar ik heb je om verschillende redenen uitgekozen. Door de jarenlange overbelasting op je werk, door het virus dat je ooit had en waarvan je nooit bent hersteld, of dat auto-ongeluk, ... Maar goed, ik ben er nu en ik blijf bij jou.

Ik hoor dat je naar een dokter bent gegaan om van mij af te komen. Ha, ik rol over de grond van het lachen. Probeer het maar! Je zult naar heel veel dokters moeten gaan wil je uiteindelijk een keer van me af komen. Ook zal je volgepropt worden met pillen: slaappillen, energiepillen. Je zal massages krijgen en je zal voor angstig en depressief uitgemaakt worden. Er zal je verteld worden dat als je jou pillen maar netjes neemt en je oefeningen goed doet, ik weg zal gaan. Maar het ergste is nog dat je niet serieus genomen zult worden wanneer je tegen de dokter schreeuwt dat je geen normaal leven meer hebt.

Je familie, vrienden en collega's zullen allemaal naar je luisteren tot ze het beu zijn om te horen hoe ik je laat lijden en dat ik een rotziekte ben. Sommigen zullen zeggen: "Oh, je hebt gewoon een rotdag" of ze zeggen "Ja, je kunt nu eenmaal niet meer alles doen wat je tien jaar geleden wel kon". Ze horen niet dat jij dan zegt: "Tien jaar geleden? Tien dagen geleden!!" Ook zullen sommigen achter je rug om gaan praten, terwijl jij dan langzaam het gevoel krijgt dat je je zelfrespect aan het verliezen bent. Je blijft toch proberen, tegen beter weten in, uitleg te geven zodat ze je begrijpen. Dit is vooral moeilijk wanneer je met een 'normaal' persoon in gesprek bent en je ineens niet meer weet wat je ook weer wilde zeggen.

Bewegen ..ik?

Als je paar jaar geleden tegen mij zou gezegd hebben dat ik ga'' rennen'' Had ik aan je gevraagd of alles goed met je  ging en/of je iets gebruikte .Want ik vond dat ik niet in de wieg was gelegd om te rennen .Als ik een stukje naar de bus of trein moest rennen raakte ik al soort van in paniek...Bij voorbaat wist  dat ik het nooit ging redden.Ik redde het uiteindelijk dan wel maar ooo wat een ramp was dat!
  Bewegen was zo ie zo een ramp voor mij ..Paar jaar geleden liep ik met een stok om te ondersteunen wegens pijn en balans.Dus rennen en joggen was uitgesloten!Als we gingen wandelen werd er een paar keer ''rust'' ingelast

En dan de grote ramp fietsen.Ik kon niet fietsen !!Ja echt die tijd heb ik gehad!
Ik was 12 toen ik überhaupt heb leren fietsen .Heb me zelf dat geleerd en nooit echt een ''held'' op fiets geweest.Daarna heb ik een poos niet gefietst ..En 8 jaar geleden weer voor het eerst op''gewone'' fiets gestapt.Een ritje naar Zuidlaren ongeveer 10 km .Ik heb er 3 uur over gedaan !!Ik was kapot!Een ritje naar Groningen ongeveer 15 km paar keer pauzes ingelast en o wat was ik kapot

Ik heb het allemaal opgebouwd ..Stapje voor stapje .Ben begonnen met kleine rondjes te lopen .Gewoon lopen niet hard maar wel steeds iets meer km.Met fietsen net zo .Eerst gewoon fietsen en iedere keer meer km.Dat is de beste methode.Niet te veel van je zelf vragen maar wel iedere keer een beetje meer.En wordt dat te zwaar weer even een stapje terug .Wat heb baal momenten gehad als het weer moeilijk ging .En toch iedere keer weer stug door gaan.En af en toe nog gaat het niet even makkelijk .Alleen nu weet ik vaker er beter mee om te gaan

Het heeft me gebracht wat ik nu kan ...Ik draai me handen niet meer om voor 35-80 km fietsen(op mijn racefiets) ..Ik doe het zo .Ik loop zo een stuk weg als het moet .En sinds kort Jog ik erbij!zelfs met plezier!

Ik hoef in alles niet het snelste te zijn..dat ik het kan dat is mijn grootste winst! Misschien ooit mee doen aan een 5 mijl ? wie weet ! Ik hoef niet vooraan te lopen ook niet perse in het midden ...als ik de finish haal heb ik gewonnen !!